Καλησπέρα φίλες και φίλοι μου.

Πέρασα όλο το απόγευμα στην κουζίνα ετοιμάζοντας ένα γλυκάκι για το Σαββατοκύριακο (ελαφρύ γλύκισμα με κρέμα κάστανο) και σκεφτόμενη :τί θα δώσω στα παιδιά για βραδινό, αποφάσισα να ψήσω μια πίτα της τεμπέλας.

Αυτό όμως που με ώθησε στο να γράψω αυτό το κείμενο, ήταν το τί μεγάλος μπελάς είναι για τις εργαζόμενες μητέρες κυρίως το βραδινό. Γιατί, εντάξει, ένα καθημερινό φαγητό πρέπει και εννοείται πως θα υπάρχει στο σπίτι. Αλλά τα βράδια, μετά την κούραση όλης της ημέρας (στο χώρο της δουλειάς και του σπιτιού), πόσο δύσκολο είναι να καταπιάνεται κανείς πάλι με τα κατσαρολικά, όσο κι αν αγαπάει την οικογένειά του και τη μαγειρική........Είναι και το θέμα: τί διαφορετικό πιάτο να τους δώσεις κάθε φορά! Βάσανο στην κυριολεξία ή είμαι λιγάκι υπερβολική; Πολύ θα ήθελα να κουβεντιάσω μαζί σας το ζήτημα αυτό, περισσότερο σαν ψυχοθεραπεία.......

Σας ευχαριστώ και καλό βράδυ

Σοφία